تأثیر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح پلاسمایی امنتین-۱، مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین غیرپرچگال و برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی در مردان

زمینه و هدف: بافت چربی به عنوان یک غده درون ریز، تعداد زیادی ترکیبات واسطه ای تولید می کند که در بسیاری از فرآیندهای متابولیکی دخالت دارند. امنتین-1 به عنوان یک آدیپوکاین مفید با توجه به اثرات مطلوبی که روی التهاب، هموستاز گلوکز و جلوگیری از cvd دارد بیشتر توجه محققین را به خود جلب کرده است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح پلاسمایی امنتین -1، مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین غیرپرچگال و برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی در مردان دارای اضافه وزن و چاق بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 20 آزمودنی مرد دارای اضافه وزن و چاق (29/1±75/22 سال، 08/13±22/89 کیلوگرم، 98/3±36/28 کیلوگرم برمترمربع) به صورت آزمودنی های در دسترس، انتخاب و به طور تصادفی در گروه های کنترل (10 نفر) و تمرین              (10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل 8 هفته تمرین مقاومتی ( 4 جلسه در هفته/60 دقیقه در هرجلسه) بود. نمونه خونی قبل و بعد از تمرین جهت ارزیابی متغیرهای خونی گرفته شد. سنجش امنتین-1 پلاسما به وسیله روش elisa انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی و مستقل در سطح معنی داری، 05/0>p تحلیل شدند. یافته ها: بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی در گروه تجربی، مقدار سرمی امنتین-1، افزایش غیرمعنی دار (79/0=p) و مقادیر non-hdl-c (024/0=p)، tg (017/0=p)، tc (032/0=p) و فشار خون سیستولی (002/0=p)، کاهش معنی داری نشان داد. تغییرات دیگر متغیرها، معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد 8 هفته تمرین مقاومتی باوجود تأثیر مثبت روی برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی (non-hdl-c، تری گلیسرید و کلسترول)، تأثیر معنی داری بر امنتین-1 و مقاومت انسولینی ندارد.